Benim gibi üniversiteden mezun olduğundan beri çalışan biriyseniz ve şu an yaşadığınız ülke henüz size çalışma izni vermiyorsa işte bu da başka bir zorluk oluveriyor. Yıllarca çalışmış biri evde ne yapar oluyor bünyeniz. Ben bazen günlerce hiç bir şey yapmayarak bazen de tüm bir haftayı muhteşem bir üretkenlikle geçirerek ve bir ortalama tutturamayarak ilerliyorum açıkçası. Ama bu durum ben son 5 yıldır çok çalıştım enerji toplayarak yoluma devam edeceğim bahanesiyle bazı bazı geçiştirilebiliyor :))
Esas problem tüm bunların üstünde aslında. Evmiş, temizlikmiş, işmiş vs bunlar hep yan faktörler esas problem ailen ve arkadaşlarının olmaması. Sıkıntıdan bazen eşine sarman ya da sıkıntını temizlikten çıkarman. Buraya gelmeye karar verdiğimizde bize en çok sorulan soru "oralarda kiminiz kimseniz var mı?" oldu çünkü dünya ya da sizin dünyanız sevdikleriniz olmadan pek dönmüyor. Başına gelen bir şeyi birine anlatıp derine inmeden hafiflemiyor. Tıkanıp kalıyorsun. Biz kociyle birbirimize anlatırız her şeyi ama insan arkadaş aile fertleri de olsun istiyor. Skype'ta Tango'da değil de kanlı canlı görmek istiyor. Yeğeni şarkı söylerken şarkı bittiğinde sıkıştırmak sarılmak istiyor. Doğumgünlerinde pastanın mumları üflenirken kadraja girmek istiyor. Bu akşam süper bir kek yaptım gelsenize yiyelim demek istiyor. İstiyor da istiyor işte. Ama bir seçim yapmışsan ve onu devam ettirmek istiyorsan o zaman katlanıyorsun. Yani kabaca expat olmak kalbi başka bir yerlerde bırakmak demek :)
Chances are we'll get together in the future
PS: açılışı çok damardan yaptığımın farkındayım ama daha expatlığın güzel yanları da var oralara da geleceğim söz :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder